OBOWIĄZEK NOTYFIKOWANIA PROJEKTÓW PRZEPISÓW PRAWA KOMISJI EUROPEJSKIEJ W ŚWIETLE WYBRANEGO ORZECZNICTWA LUKSEMBURSKIEGO

ISBN – 978-83-935488-2-8
Objętość – 191 str.
Rok wydania – 2013

W momencie, gdy Polska przystępowała do Unii Europejskiej transfer suwerenności w zakresie prawa gospodarczego szacowano na 80 proc. Chodzi o to, że rozmiar kompetencji ustawodawczych przekazanych przez parlamenty narodowe Unii Europejskiej szacowano na dwie trzecie, a w przypadku prawa gospodarczego aż na 80 proc. Po wejściu w życie traktatu lizbońskiego integracja gospodarcza jest zacieśniana, co związane jest z dalszym transferem suwerenności w zakresie stanowienia prawa gospodarczego. Nie dotyczy to m.in. prawa hazardowego, co nie oznacza, że prawo to, tak jak każde prawo krajowe, nie podlega ogólnym wymogom prawa unijnego (ma bowiem być zgodne z tymi wymogami), w tym wymogowi notyfikacji. Wymogi te dotyczą projektów wszystkich przepisów krajowych reglamentujących, w sposób określony w dyrektywie 98/34/WE, korzystanie ze wszelkich produktów i usług społeczeństwa informacyjnego, czyli jedynie usług świadczonych na odległość. Usług (projektów przepisów regulujących usługi) nieświadczonych na odległość, a więc świadczonych sposobem tradycyjnym, obowiązek notyfikowania dotyczy pośrednio, poprzez produkty (projekty przepisów regulujących korzystanie z produktów) konieczne do świadczenia tychże usług.